Vind het moeilijk om te gaan met de waas in mijn hoofd, mis mijn scherpe snelle brein 😵💫 weet dat het weer terug komt uiteindelijk maar manmanman
Vind het moeilijk om te gaan met de waas in mijn hoofd, mis mijn scherpe snelle brein 😵💫 weet dat het weer terug komt uiteindelijk maar manmanman
Ik vind het vooral lastig om niet te weten of mijn intelligentie en scherpe brein weer terugkomen. Ik hoop dat, maar ik zou echt heel extreem kwaad worden als later blijkt dat het niet zo is, en dat de artsen er wat aan hadden kunnen doen. Omdat ze me nu niet willen helpen ermee.
Het is zo'n groot deel van je identiteit dus ja dat lijkt me enorm moeilijk om onzeker over te zijn. Ik ben ook een deel kwijt door constante overbelasting/overspannenheid vanaf jonge leeftijd. Soms denk ik 'wat als', als ik serieus genomen werd en hulp had gekregen.. probeer er niet aan te denken
ik verwacht het eigenlijk niet eens meer. En met een heleboel dingen heb ik vrede, maar zou ik alsjeblieft weer mogen kunnen lezen.
Ik duim voor je dat dat toch langzaam weer komt 🤞
Oh ja, lezen. Ik was geen boekenwurm maar een boekendraak. Ik lasmet gemak een dik boek per week. Nu kan ik nauwelijks lezen zonder hoofdpijn te krijgen of te vergeten wat ik gelezen heb. En schrijven... min eigen boek ligt ook al 4 jaar stil.
Per strekkende meter inderdaad als ik tijd had. Stom he.
Ik heb alle tijd, maar mijn brein kan geen lange teksten meer aan. Hooguit korte skeets. Zelfs lange draadjes gaan niet. Dan zweeft mijn brein weg.
Lukken audioboeken wel of is dat ook te lang om je concentratie vast te houden?
Ik kan wel tv luisteren, want dat is minder tekst, maar geen audioboek. Veel teveel info achter elkaar. Heb de verhalen van Sherlock Holmes (8 ofzo), erg kort, al 100 x geluisterd en die gaan dan de meeste dagen. Luister ik al 2 jaar dezelfde 🥴
Ook bij luisteren wandelt mijn brein weg. Zelfs als ik gewoon met mijn man zit te praten. Dan besef ik me opeens weer dat hij tegen me aan het praten is. Echt vervelend.
waardeloos. Dat is bij mij nu wel beter. Maar in het begin was het voor mij altijd een raadsel: praat hij tegen mij, moet ik er iets mee, verwacht hij antwoord, is het een mededeling? Kan je het herhalen met instructie?
dank, ik hoop het ook echt.
⏩ "Ik beloof je dat het mijn bedoeling om je niet meer om het minste of geringste in elkaar te meppen, maar ik vind nog steeds dat ik het recht heb om dat te doen, dus maak me niet kwaad. Hoorbaar ademhalen is iets wat me woedend maakt, dus waag het niet."
Ja nou wel heel goed dat je dat zegt. Maar inderdaad dat punt om dat te doen is ook heel lastig.
Maar als je het zo zegt verlang ik naar gewoon begeleiding
Het zou ook kunnen dat ik een pauze neem.
Ik vind het heel zwaar en ik mis mijn leven
Zo zou het ook niet moeten zijn. Ik vind dat ook heel lastig en het bedrukt me. Net als met mijn verjaardag schep ik er plezier in het zo te vieren dat het meer betekenis heeft en dat ik het leuk vind.
Mijn moeder komt straks en naast het feit dat mijn hoofd er niet naar staat, weet ik dat ze over de sterfdag van mijn vader gaat beginnen (volgende week). Ze wil iets doen maar weet niet wat. Mijn dochter is boos want die wil niet gedwongen worden er weer mee bezig te zijn en ik weet het niet.
Sinds kort lak ik mijn nagels omdat ik het zo mooi vind maar nu weet ik weer waarom ik dat niet meer deed. Als je er 3 dagen mee kunt doen is het heel wat. Hoe doen anderen dat?
Mijn wekker gezet om morgen naar de sportschool te gaan. Ik snap het zelf ook niet, maar het lijkt erop dat ik weet wat ik aan het doen ben. Dus.
Ik vrees dat het deel van het acceptatieproces is. Mijn handicap in onzichtbaar, dus ik moet accepteren dat ik het altijd moet uitleggen en ik moet accepteren dat mensen het niet snappen.
Het is een lastig deel van het proces maar het groeit. Je zult je eigen manier vinden om ermee om te gaan. ->
Ik overwoog om het toch weer voorzichtig aan te gaan, maar ik merk nu hoeveel het met me doet en wat het me kost en voel dat ik toch nog niet genoeg hersteld ben om het aan te kunnen. Misschien komt dat punt wel nooit, maar dat zij dan zo
Ja, dat weet ik dus niet. Ik denk het? Misschien hoop ik op iets onwaarschijnlijks om de gedachte te vermijden dat ik wat ik het leukst vind al meegemaakt heb, en dat het dan dus niet zo leuk was als ik zou willen dat iets kan zijn.
Dikke knuffel! Weet dat dat komt omdat het deel dat de boel relativeert, slaapt. Alleen het piekergedeelte is wakker. Is heel stom, maar je kunt er niet veel aan doen. Bij mij helpt het om mijn brein te foppen door goed in en uit te ademen, te glimlachen en aan een plek te denken waar ik graag ben
Dat vind ik nog knapper. Ik ben niet de positiefste. Maar ik vind het oprecht heel moeilijk om ergens te zijn waar ik met elke vezel in mijn lichaam niet wil zijn. Dat vindt mijn omgeving soms ingewikkeld maar dat is dan maar zo.
Nu weet ik het weer 😃. Niet dat het heel belangrijk is maar toch leuk om te weten.
Dat is niet arrogant. Dat is een persoonlijke grens en als u daar een probleem mee heeft vind ik dat prima maar is het niet mijn morele plicht om daar mijn probleem van te maken en ga ik dat dus ook niet doen.
Zo herkenbaar. Ik gebruik mijn telefoon voor de navigatie. En als er dan een berichtje binnenkomt, vind ik het vaak lastig dat niet te gaan lezen. Ik realiseer me heel goed dat het gevaarlijk is en toch doe ik het soms.
Ik betwijfel het niet. Ik vind het gewoon muziek wat ik niet om aan te horen vind. Als de beste man mij een “boodschap” zou willen brengen moet hij dat op een andere manier doen, dat is gewoon mijn persoonlijke mening. Als anderen het wel mooi vinden vind ik dat prima.
1000,-... maar...Stapbudget... evengoed zonde...
Het is niet dat ik NIETS geleerd heb en de docent is zeer bevlogen en goed... maar ik merk dat het gewoon niet heel erg aansluit bij wat ik in mijn praktijk leuk vind om te doen...
Waarom laat je dat weten als je niet bereid bent om erover in gesprek te gaan? Moet ik het jammer vinden? Ik vind het jammer dat je me niet wilt helpen om het dan beter te verwoorden of anders neer te zetten. Nogmaals, niet van mij, maar ik ga graag het gesprek aan met Marijke met de juiste info.
Ik denk dat ik het begrijp, tot op zeker niveau. Zelf heb ik de neiging om ongezond te gaan eten als ik me rot voel. Dat is mijn troost. Terwijl ik weet dat ik er last van krijg. Maar de korte termijn van het even niet aan mijn ellende denken wint het toch steeds. Terwijl ik weet dat het niet helpt.
Op de dagen dat mijn hoofd niet zo overloopt vind ik dit ook heerlijk. Nu is het strijd om de aandacht erbij te houden, schiet niet op. Maar ik heb een plan voor vandaag. Hoop dat het niet teveel is
Ik denk dat je niet zo goed begrijpt hoe een adhd brein werkt 😉 - dat lijkt simpel maar dat is het niet voor mijn hoofd
Hij is er ook in het paars! En het is warm. Ik had het aan op wintersport, bij mijn wandelingen in de bergen. Het was toen niet echt koud, maar wat ik me zo herinner is dat ze zeggen dat het -5 graden aan zou moeten kunnen. Maar ik weet dat niet zeker meer. Hihi, zou ook 5 graden kunnen zijn.
Het is te doen. Ik weet dat ik hiermee niet echt oud zal worden en ook dat vind ik geen probleem. Het is wat het is.
Dit is overigens niet bedoeld om onaardig te doen over een collega! Hij bedoelde het totaal niet onaardig, dat was ook wel duidelijk aan de toon, het ging me er meer om dat ik het ergerlijk vind dat mijn hoofd ermee aan de haal gaat terwijl dat niet nodig is.
Een collega zei laatst tegen me: "Jij eet echt veel!"
En hoewel het helemaal niet uit zou moeten maken hoeveel ik eet, merk ik toch dat het me dwars zit. Ik ging me zelfs verdedigen toen hij dat zei, met dingen als dat ik ook veel sport, en dat het meer lijkt dan het is. Suf is dat.
Mijn huisarts had nog niet eens van de term gehoord tot ik het benoemde, dus voel je zeker niet lullig dat je het niet kende. Ik hoop vooral dat het je helpt wat puzzelstukjes te plaatsen, dat kan enorm helpen. Sterkte