Jeetje, daar was ik even stil van Michiel. Dank voor je waardering 💛. Inmiddels Inmiddels 9 jaar geleden (februari '25 jubileum!) ben ik op 1 locatie met het spellenmaakgilde gestart. Toen was het kwestie van doorgaan, en afwachten wie aanhaakt. De dagen van 3 deelnemers zijn wel voorbij :D
En inmiddels is de community levend en bruisend. Zoals bedoelt was! Ook door anderen die weer inspireren, zoals jezelf Michiel de Wit en Ruud Nederpelt en anderen.
Dat is niet altijd makkelijk en handig, de route is niet dan ook niet snel en kort en laat ook minder tijd om aan publicaties te werken
Maar de overtuiging dat dit wel verder brengt is waar geworden. Anders stond ik niet met GRUNN bij Nancy Beers ea op Play in Business!
www.playinbusiness.nl
Hét event over serieus spelen op de werkvloer op 28 juni 2024. Koop nu je tickets!
www.playinbusiness.nl
The rising tide raises all boats wordt wel over de spellenbranche gezegd, en dat is wat mijn betreft bij de concept fase zeker zo. Samen worden we beter. Het is een cooperatieve community, zeker niet zero-sum...! Doe mee:
www.spellenmaakgilde.nl
Arrogant? Misschien. Ik ben inmiddels overtuigd van de kwaliteit en originaliteit van mijn werk, en als anderen dat niet zien is dat jammer.
Ach, die drukte, inmiddels wel gewend daar. Al 6 keer eerder geweest inmiddels geloof ik, vanwege de Biënnale van Venetië. 1 keer in najaar geweest, maar toen deed 1/3 van de installaties het niet meer voor mijn gevoel, en was er op meerdere plekken lekkage. Dat is ook niet alles.
1 van de dingen die mijn vader en ik altijd deden als 1 van ons thuis was en de ander op zee zat, was de transit door het Panama kanaal volgen via de webcams daar. Zoals ik op 3 augustus 2011 thuis was en mijn vader door het kanaal voer. Wel even de wekker zetten. 1/n
Het voordeel is dan weer dat ik het gewoon voor de lol doe. Inmiddels alweer 21 jaar. En altijd Jürgen als vioolleraar gehad. Ik ben inmiddels zijn langste leerling.
Het is deze week een jaar geleden dat de relatie die ik toen had uit ging. Na een tijdje had ik mezelf wel weer bij mekaar geraapt en ging het leven weer door. Ik dacht dat het inmiddels weer prima met me ging. En toch ben ik deze week opnieuw de stukjes van mijn hart aan het lijmen. Kutrouwproces.
Ze zijn inmiddels vertrokken, maar dat is ook goed. Ik ben op (behalve dat ik nu stuiter van de adrenaline). Het was heel fijn dat ze erbij waren en ook gewoon gezellig en wat afleiding op de avond ervoor
Daar begon het voor mij mee, ik bladerde door de Haagsche Courant van 14 februari 1924 en zag toen de foto van het 25-jarig jubileum. 😊
Het is voor mij inmiddels 10 jaar geleden dat ik er was. Als ik uit het vliegtuig stap en de geur ruik en de kleuren zie dan schiet ik vol.
Inmiddels ben ik van mening dat wegkijken nuttiger is voor de gezondheid, de natuur, leefomgeving, het klimaat en vooral de maatschappij
Maat met het aanwijzen van de schuldige - en dat was wel duidelijk wie dat was - los je het probleem niet op. En ik vind dus de stelling van de UNHCR beperkt en geen recht doen aan de specifieke NLse situatie.
En dat is wat ik bedoel met nuancering....
Wij zijn voor de kinderen bij de orthodont van de voorzorg geweest en dat was 1/3 van de prijs die ik toen van anderen hoorde…
De rest van de familie is even aan zet. We hebben er morgen 4 dagen op zitten.
En zoals de huisarts zegt; we hebben in NL allemaal het recht zelfverkozen te creperen.
Ik vond daar altijd van alles van. Inmiddels denk ik; prima. Zoek het uit
Herkenbaar. Voor mij is het inmiddels 20 jaar geleden en ik check niet meer of hij in de straat staat. Maar ik zal altijd op mijn hoede blijven. Sterkte met de therapie en het verwerken.
Nee ik ook niet, maar heb ook wel weer warmte ervaren toen mijn moeder ziek was en is overleden. Van thuiszorg en huisarts, waren ook echt mensen van daar. In de jaren zal er ook vast iets veranderd zijn. Ik kon op een gegeven moment wel daarin berusten. Het is daar gewoon zoals het is.
Wel prima, maar werd wakker van krampen in m’n buik (inmiddels opgelost) en toen ik de deur van de wc open deed gaf ik per ongeluk Sam een schop, want het was donker en hij zat bij de deur te wachten. 😔 (we zijn wel weer vriendjes inmiddels).
Ja, eigenlijk wel. Vooral de tweede helft van het jaar was redelijk emotioneel en niet altijd gegaan zoals ik wilde. Maar het was zeker geen slecht jaar. ;-) En bij jou?
Je hebt ook losse zoals de Tile en van hoe ik het lees werkt dat met alle telefoons alleen is daar de range weer veel kleiner van.
Ik vond 't nogal verwarrend en gedoe, vooral.
Ja, inmiddels al weer even geleden. @digidenise.bsky.social is ook laatst geweest! De show hiervoor met Hundertwasser en Klimt heb ik ook gezien en enorm van genoten!
Toen ik in een tweedehands boekenwinkel werkte, ben ik bij een (inmiddels overleden, en die dag bijzonder chagerijnige*) BN’er boeken gaan halen.
*Het is ook niet uitgesloten dat het altijd wel een eikel was, maar hij krijgt het voordeel van de twijfel.
Het is jammer want het werkt ook door op de maatschappij.
Laatst hoorde ik dat het inmiddels zo’n 20 jaar geleden is dat de toon in de kamer veranderde (doe normaal, doe zelf ff normaal man). En eigenlijk zie ik ook dat de jeugd van nu hiermee is opgegroeid en zich (niet allemaal) ook zo gedragen.
Inmiddels heb ik het artikel van Withuis gelezen - dat dan weer wel - en ik ben met haar eens dat de argumenten van Connie Palmen geen argumenten maar een ad hominem aanval zijn.
Ik ben bang dat de taal en het liegen inmiddels zo met elkaar samengesmolten zijn dat ze niet meer los van elkaar te zien zijn.
Ik combineer dit weekend het wegwerken van dágen was, de grote schoonmaak van het hele huis en de weekboodschappen met de voorbereiding van de begrotingsbehandeling en een reünie van m’n lagere schoolklas. En het verontrustende is: ik ben nog niet op.
Ik schrik van de stem van de aanbiedster van de petitie voor longcovid klinieken. Ik hoor mezelf. Zo praat ik ook als ik te moe en overprikkeld ben. En het is inmiddels voor collega’s een teken dat ik gas terug moet nemen. Ik dacht dat ik dat alleen had.
