ik deed allerlei persoonlijkheidstesten en werk interesse testen en er kwam precies uit wat ik ze ook had kunnen vertellen. Alleen m'n werkethos kwam er bekaaid af doordat ik aangaf niet meer hard of door te kunnen werken totdat iets af was. #ElCeeOlรฉOlรฉ
En nul ibteresse in ICT ๐ wat een verrassing.
Kunnen en willen zijn ook twee verschillende dingen. Lukt het allemaal een beetje met je traject?
we gaan een beetje bootje varen, theetje drinken met de resultaten. Zij vat samen en ik zeg of t okรฉ is met interesses en kwaliteiten. Volgende x verder. Maar het is allemaal theoretisch als ik niet bij die kwaliteiten kan komen op dit moment. Maar voor 'later' handig.
jawel. Maar het voelt zo nutteloos. Voor mijn kwaliteiten had ik echt de best passende baan ooit. Nu is t kijken waar nog enigszins voldoening valt te behalen met wat ik nu kan.
Ja, dat snap ik. Zou ik zelf ook hebben. Die tests zullen vast nodig zijn om te zien of er iets te vinden valt wat je nog kan, maar zeker als je zo'n fijne baan had (zelfde hier), dan is al het andere al gewoon niet tof. Plus de vraag is hoe haalbaar het allemaal is.
Lijkt me een frusterend gebeuren zo'n traject. Ik hoop dat je ook echt de ruimte krijgt als blijkt dat het nu simpelweg niet gaat. Mensen aan het werk krijgen is goed, maar het moet wel mogelijk zijn en niet ten koste gaan van de paar dingen die je nog voor jezelf kan doen
Mooi zo. Dat is ruimte. Die heb je nodig. Al die externe druk helpt echt niet om beter te worden. Maar ik snap alsnog je frustratie met zo'n dingen hoor, ik zou er ook echt het nut niet van inzien en me boos voelen omdat het nu toch geen zin heeft. Zonder al dat soort tests is het al kak genoeg.
dat en ik heb een behoorlijk goede kijk op mijn kwaliteiten en minpunten (soort van ook mijn werk) En voor sommige mensen kunnen hier verrassende dingen uit komen, dus dan is het nuttig.
Echt veel te jong, aangezien ik pas op mijn 28 ste ben gaan werken vanwege ziekte gedoe daarvoor. Ik ben nog in de bloei van mijn leven. Pietsje verwelkte bloei, maar soit.
Je hebt in ieder geval weer even wat kunnen doen om te laten zien dat je wel wilt maar niet kunt. Dan ligt dat maar alvast op de plank voor de dag waarop het wonder gebeurt.
zolang ik mijn kind nog een pleister bij mij moet laten opplakken als ik in mijn vinger snij....weinig kans ๐Plus ik ben dan al 56, leuk zo'n groene collega die bijna met pensioen gaat.
Weer een hoop energie (en frustratie) moeten gebruiken voor een uitslag waar je nu niets aan hebt. Ik las de draadjes hieronder al. Ik snap waarom ze het doen en regeltjes enzo, maar het is zo confronterend en niet zinvol
op dit moment. Kus.
Het was een goed gesprek. Ik heb alles kunnen zeggen en zij heeft het kunnen ontvangen en andersom ook.
Ik ga wel op zoek naar een andere plek met meer expertise, maar ondertussen gaan en kunnen we samen verder.
Nu bijkomen, want dit vroeg wel heel veel van het beetje energie wat ik maar heb.
Ik heb mijn therapeute gevraagd of ik eerder terecht kan. Nog een week wachten gaat niet. Mijn lijf gaat in de kramp. Er is zoveel ingewikkeldheid.
Ik kan morgenochtend bij haar terecht. Dat wordt voor mij een zeer spannende afspraak.
Ja. Er zijn best wat dingen die ik niet meer kan doen. Dus de uitjes met een hele dag weg, naar een concert, iets actiefs doen etc gaat niet. En dan doe ik wel andere dingen, maar sommige dingen vallen gewoon af. En dat is ook logisch, want zij kunnen het wel met elkaar.
Ja, een land om in te willen en kunnen leven, daar teken ik ook voor. Maar wel met werk en bestaanszekerheid. En wat mij betreft niet door een bedrijf of de werkende hoger te belasten. Werken moet lonen.
Ik vraag me oprecht af wat je nu precies bedoelt. Want de instellingen die er zijn in whatsapp houden scammers niet weg en met de dingen die ze kunnen zien als je die openbaar zet, kunnen ze verder ook niet veel. Mis ik iets?
Blij met af en toe een kaartje, regelmatig bellen met een van mijn collega's en af en toe even koffie drinken.
Wat ik nodig heb van mensen is het begrip voor de wisselvalligheid. Ik kan dingen en ik kan ze ook niet.
Leukerds! Wij zouden er ook graag รฉรฉn willen maar vanuit asiel worden ze vrijwel altijd alleen met twee geplaatst (snap ik wel, wel zo gezellig) en vaak moeten ze naar buiten kunnen. Hier kunnen ze alleen een balkonnetje op...
En ik ben ook een beetje bang voor mn bank ๐
Ah shit wat zuur zeg. Er is sowieso een poezenbeest voor jou. Ik was ook een beetje neerslachtig toen ik de twee kittens die ik eventjes had had teruggebracht en toen kwam Ronja voorbij. En ja. Ronja. Ronja.
Ik kwam uit op 73 nummers en moest toen gaan strepen. Kwam er na indienen lijst achter dat ik ook de nodige nummers was vergeten, had dus ook een lijst van 100 kunnen zijn....
Ik had dit scenario niet kunnen bedenken, want ik ben nog niet een beetje een stalker, maar het ligt er toch hahaha. Misschien is dit geรฏnspireerd doordat ik ze op Koningsdag bij toeval samen zag en me dat toch iets meer in de weg zit dan ik zou willen ;)
Na een paar jaar hier was ik zo onrustig, ik wilde gewoon verder kijken.. 'Waar gaan we heen wat gaan we doen' heb ik kunnen temperen en nu hoor ik een klein stemmetje 'als ze uit huis zijn..'
En verhuizen is idd ook weten wat je niet meer wil :)
Ik vraag me ook af wat er allemaal markant kan zijn. "Een markante hoed" - ja, gawel. "Een markante bloemetjesjurk" - klinkt toch een beetje gek, denk ik. Maar ik zou er snel aan kunnen wennen
Precies. Ik deed dat jaren geleden niet -ook omdat ik geen idee had wat er met mij aan de hand was en ik had het toch altijd zelf kunnen regelen?- en eindigde uiteindelijk (wel vrijwillig) bij een bewindvoerder en in de schuldhulpverlening.
Dat waren niet bepaald leuke tijden.
Ik zie het ook een beetje als een missie om mensen te vertellen hoe achterlijk het is en waarom ik boos ben, voor al die mensen die onzichtbaar zijn en dit niet kunnen.
Ik hoef me geen zorgen te maken of ik iets verdien met vertellen. En dat is een cadeautje.
Niet goed meer kunnen lezen en woorden vergeten, en nog wat ander ongemak is de prijs.
Je bent al af door over mijn werk te beginnen en nu de taalnazi uithangen. D66 zal blij met je zijn. En zoals ik al zei heb ik niets met het presidium en wat ze doen of laten. Met een Bosma aan boord kunnen ze mij gestolen worden en Bergkamp is en blijft incompetent.
Omdat ik er af en toe vragen over krijg, hier een stukje over wat ik vind van het idee van een Minister voor Digitale Zaken, de Rijks-ICT en hoe het (niet) zou kunnen werken: berthub.eu/articles/pos...
Nou, wat jammer! Ik zou niet meer zonder kunnen รฉn willen. Het enige wat ik van te voren doe is opruimen en dat is prima. Ze moet er een beetje bij kunnen per slot. Bovendien geeft dat structuur en hou ik zo wat orde.
Inmiddels weet mijn hulp meer van m'n huisje dan ik! Denk er nog maar eens over๐
Ik wel. Maar prompten is ook gewoon niet zo makkelijk. En het hangt ook erg af van wat je eruit wil krijgen. Sommige dingen zijn (nog) bijna niet te doen. Deze bijeenkomst gaat meer over hoe het binnen onderwijs zou kunnen passen. Maar het is een beetje vaag. We gaan iets uitproberen geloof ik
Vandaag een dagje werken. Het kwam het beste uit in onze agendaโs en ik vind het ook fijn om af te kunnen spreken en echt de tijd te hebben. Dit boekje neem ik mee voor de zeer gewaardeerde collega en ketenpartner HOD๐ซถ
Soms broodnodig en daarvoor hoef je niet eens een international te zijn, weet ik uit ervaring. En ja, er zijn bedrijfstakken die het met gemak kunnen doen. Ik vind daar wel eens wat van, maar aan de andere kant begrijp ik het ook.
Er is zeker wel een mooi verhaal over te vertellen. Over wat je wel en zeker ook wat je niet ziet. Ik was graag met je meegelopen, maar ik was er niet. Anders had ik het zeker even aangeboden. Ik ben niet echt een Stonesfan, maar zij waren met de Beatles dรฉ pioniers in een fascinerend tijdvak.