Ik had vd week wat raars. Ik zat op het terras en het gesprek ging over roken. Toen zei iemand:"Ik vind jou nou niet bepaald een boegbeeld dat het goed voor je is als je stopt met roken". Ik vond dat zo'n stomme opmerking. Ik zei "juist wel" want anders was ik al lang dood geweest. Dus juist ik. (1)
Ik zei dat hij een waardeoordeel gaf aan het feit dat ik in een rolstoel zit. Nou, zo zat hij helemaal niet in elkaar, zei hij, maar je zit in een rolstoel dus je bent niet het toonbeeld van gezondheid. Ja ik bedoel dat niet lullig". "Het komt anders aardig lullig je strot uit", zei ik. (2)
"Het feit dat ik hier in zit heeft geen zak te maken met wel of niet roken, ik heb een spierziekte gek. Ik was zo boos over die manier van denken. Eigenlijk nog steeds, hehe. Hij heeft naderhand 7 keer zijn excuses aangeboden. Te laat. Ik heb een kant gezien die ik niet fraai vond.
Ik heb een longtransplantatie gehad na longfibrose als gevolg van een autoimmuniteitsziekte. De longen zijn vintage nieuw maar de ziekte is er nog, en omvat onder andere een spierziekte. En daarom zit ik in een rolstoel. Het is iemand die ik ken he, die dit zei. 🤭 Te erg.gewoon.
Dat. En het feit dat een rolstoel gewoon een vervoersmiddel is om van a naar b te komen. Tis geen kwaaie jongen, maar hij had wel even een kwaaie Pien voor zich. hehe.
Boeren, burgers, buitenlui: vandaag zei ik voor het eerst tegen iemand die ongevraagd aan m'n rolstoel zat: "Wilt u niet zomaar aan mijn rolstoel komen?" en toen hij zei "Oh ja ik zag dat het je moeite kostte." zei ik "Dat snap ik maar ik kan het echt zelf."
Ik probeerde dat laatst, maar toen zei hij (het kleine mannetje in Bluesky) dat ik al een account had via dat mailadres. Nou laat dan maar, zei ik toen.
Ik denk het wel. Op de site van GGD staat dat je niet zonder afspraak kan, maar het was zo druk dat ik aan een steward vroeg waarom de wachttijd zo uitzonderlijk is en hij zei dat 'nu iedereen mag vacc veel mensen zonder afspraak komen'. Ik zei 'oh mag dat ook?' Toen zei hij 'ja'. Hij zei >>
Er klopte een postbode zo hard en agressief aan dat m’n hart tegen het plafond zat. Hij bonsde nog steeds toen ik open deed. Ik zei dat ik niet zo snel kan lopen. Hij zei geduld te hebben. Ik zei dat dat niet zo klonk.
Wie heeft een ladder en een plamuurmes om m’n hart van het plafond te schrapen?
Dat bedoelde ik natuurlijk niet toen ik ‘naar’ zei. Het feit dat hij niet thuis was en er ook een hoop geregel voor jou aan vastzit is niet leuk. Maar als hij voor revalidatie niet thuis was, is het gelukkig al een stuk minder naar.
Ja, van de lente pas. En nu dan? Ik kijk wel of ik het hem laat doen. Hij klonk al niet heel zeker van zichzelf. Zei dat hij het al zo lang wilde maar dan gaat twijfelen weer. Ik zeg als jij zegt dat je het wilt ga ik je niet aan het twijfelen brengen, dan heb je aan mij een goede. Ik doe het gewoon
ik weet nog dat zo’n type een opmerking maakte dat ik wel heel veel zou overhouden omdat ik veel werk als freelancer, en toen ik zei dat dat zeker niet zo was begreep hij het niet. even later in het gesprek kwam ik erachter dat zijn ouders zijn huur, studie en verzekeringen betaalden.
Dank je wel, Jan! Ik wist eerst niet wat voor een vogel dit was. Toen ik het opzocht, zag ik dat het een zwarte stern was. Ik vond dat bijzonder. Hij was namelijk helemaal niet zwart! Blijkt dat het zijn winterkleed is. 😊
Begrijp je ook wat je leest? vroeg ik. Ik had het idee dat hij de vraag al niet begreep. Maar hij zwaaide met zijn bankpas en zei dat ook een een pas wilde. Ik overlegde telefonisch met mijn collega op de volwassenafdeling: 5/
Een collega zei laatst tegen me: "Jij eet echt veel!"
En hoewel het helemaal niet uit zou moeten maken hoeveel ik eet, merk ik toch dat het me dwars zit. Ik ging me zelfs verdedigen toen hij dat zei, met dingen als dat ik ook veel sport, en dat het meer lijkt dan het is. Suf is dat.
Ik sprak woensdag bij het stemlokaal een Marokkaanse buurman die zei dat ie toch ook goeie dingen zei en de laatste 2 weken milder was.....
Ik zei dat ik hoopte dat hij daar niet intrapte. Maja, ik weet het niet. Misschien was het zijn hoop, want dom is hij zeker niet.
Ik zat in Leiden met mijn vriend in een café en hij vertelde dat hij hier altijd ging dansen als student. Zal ik dat de ober vertellen, zei hij. Die was toen nog niet geboren, schat, zei ik.
Ik dus niet in de jaren '70 en '80. Weet nog goed toen ik voor het eerst een spijkerbroek aanhad. Kwam de directeur vlak naast me staan en zei: is dat nou niet warm zo'n broek? Ik: en hoe voelt uw broek... ook zo warm? Hij zei niets maar ik had wel verpest voor mezelf.
Het waaide hard, ook op het water natuurlijk, waar ik net langsliep met de hond. Ik kwam een man tegen met een hengel. Ik zei: Mijn oma leerde mij ooit dat dit 'snoekenweer' was.
Hij zei: Ja, dat is precies wat ik aan het doen ben, snoeken.
Weet je wat mij hielp? Ik zei niet (en dacht niet) ‘ik ben gestopt met roken.’
Nee, dat vond ik te heftig. Ik zei tegen mezelf, ik rook vandaag niet. Misschien morgen wel. Ik ben namelijk allergisch voor dwang, had een pakje sigaretten in huis. Ik kón roken, als ik wilde.
Dat hielp mij geweldig.
Waar ik 'm mee over de rooie kreeg was dat ik zei dat ie zelf een gekkie is.
Dan is het niet gek dat ik vraag waarom hij het wel mag zeggen en ik niet.
Geef dan antwoord.
Maar goed, dat gebeurde niet.