Tedje — Aan de telefoon. Ik: Hoe komt...

Tegen de ambulant begeleider?
Het is niet iets waar ik verstand van heb, maar soms kun je dat ook zeggen? Dat het nu het moment voelt om te bellen, maar dat je niet goed weet wat te zeggen? ❤️

Je weet het duidelijk beter dan ik. Maar wat ik van een film vind, dat weet ik zelf nog altijd het allerbeste. Ik zeg ook niet dat het een slechte film IS. Want dat is het niet. Ik zeg alleen wat ik ervan VIND.

Dat is idd niet echt wat je zou verwachten. Snap ik.
Maar als je dat verwacht van de ander, moet je natuurlijk wel zorgen dat je het zelf dan altijd consequent ook doet.
Op SM verwacht ik dat dus niet altijd.

Huisarts: 'Longen klinken goed, dus daar komt de benauwdheid niet van. Hartslag wel wat hoog, maar dat weten we van je'
Advies: hooikoortstabletten om uit te sluiten dat dat het is. Nou ja, ik zie het maar als dat ik eindelijk een keer iets voorgeschreven krijg 🙄

Je moet doen wat je niet laten kan. Maar ik vind het opvallend dat je wel wil horen wat ik zeg, en niet wat anderen zeggen. Wat maakt dat je het van mij wel kan horen?

Zucht. Dat snap ik ook. Maar je snapt toch ook wel wat ik zeg? Blijkbaar niet. Bij mij werkt het niet zoals BS het in de update beschrijft. Maar nu ook wel klaar mee.

Ja, goed verhaal!
Nikki Sterkenburg schreef een heel boek over: " Maar dat mag je niet zeggen"
Ik denk dat het probleem niet is dat "ze" niks mogen zeggen, maar dat anderen nu ook wat gaan zeggen. En dat anderen het misschien wel beter zien dan ik/jij/hij.

dat zeg ik niet, het is wel de reden dat ik afhaakte en dat heeft niets met antismetisme te maken. Maar ik begrijp wat je zeggen wil

Ik denk niet dat wij verschillend denken. Het enige wat ik probeer uit te leggen is dat ze niet hypocriet zijn, maar het is niet logisch en in mijn optiek ook niet oké.
Maar ja, ik ben dan ook de kerk uit gekukeld.

Dat doen ze dus niet. Ze zeggen: zorg maar dat iemand het ophaalt en doorstuurt. Ik: hoe kun je dat nou zo oplossen? Zij: ja jíj wilt stemmen…
Toen ben ik weggelopen.

Ik overwoog om het toch weer voorzichtig aan te gaan, maar ik merk nu hoeveel het met me doet en wat het me kost en voel dat ik toch nog niet genoeg hersteld ben om het aan te kunnen. Misschien komt dat punt wel nooit, maar dat zij dan zo

Ik denk dat ik maar eens wat ga opschrijven over dit traject. Hoe je relatie verandert als je lief zo ernstig ziek wordt. Hoe je leeft tussen hoop en vrees: slaat de behandeling aan of niet. Het verdriet als blijkt dat het niet meer goed komt. De 'en wat nu' gesprekken.

Ik weet nu wel dat als het niet meer wil dat ik aan de bel moet trekken, soms kun je het niet alleen oplossen en ga je er aan onder door. Ik ben wel wat opener en geef nu ook aan dat ik niet goed in mijn vel zit zoals een paar weken geleden dat ze mij een verkeerd merk medicijnen hadden gegeven.

Ik weet dat je het weet? Maar ik wist niet dat je op een Auping matras slaapt.
Ik ben niet van de matrassen; maar ben wel blij voor je dat het doet wat Auping beloofd 😏 #metliefde

Ik wilde typen 'Wat goed dat je toch gegaan bent.' Maar eigenlijk dekt dat de lading niet. Heel herkenbaar de overprikkeling en soms is het beter dan je plan maar aan te passen... maar dat kan dan ook weer niet altijd.

Kennen jullie het gevoel dat het anders moet, maar dat je niet weet hoe en wat dan precies? Dan heb ik nu. Vreselijk.

Ja dat heb ik inderdaad geprobeerd de afgelopen 2 weken, om dan maar even wat minder te doen nu het niet zo druk is, maar op een gegeven moment moet ik natuurlijk toch aan de slag. Het komt vast wel goed, maar ik word regelmatig zo moe van mezelf

Eigenlijk zeg je met je mening: “ik begrijp het niet”
En dat is prima!
Maar zeg DAT dan!
En stek vragen. En luister naar de antwoorden.
Als je niet LGBTQ bent is het gewoon niet aan jou om te beslissen wat wel en wat niet nodig is.

Ja, snap ik helemaal. Het is gemeen gedrag en het is lastig er wat tegen te beginnen. Maar weet dat je er heus wat van mag zeggen als je voelt dat dat is wat je wil. Het hoeft niet. Het is hoe dan ook ontzettend naar gedrag van haar

Kan ik nog wat van je leren, en bovenal gezellig 😉
Ja dat ja: monnikenwerk, zodra ik er eenmaal inzit: leuk. Maar het opstarten is altijd wel met wat drempels zeg maar 🙈
Maar het houdt je hoe dan ook van de straat 😜

Ik ken je niet en de gehele situatie niet 🤷‍♂️. Maar het enige wat ik kan zeggen is dat als je je niet meer veilig voelt dan moet je hier weg ja.

1
En als ik zeg dat ik mezelf niet was
door aanpassen en maskeren
dan is dat niet omdat
ik een toneelspel speelde.
Ja, ik studeerde de rollen goed
en speelde wat gevraagd werd, maar
daarin was ik gewoon mezelf.
Wat ik bedoel als ik zeg
dat ik mezelf niet was
is dat het maskeren, het aanpassen

Zeker. Maar ik vraag het me serieus af. Hoe komt het dat ik ze niet ken in Nederland. Dat kan zeker aan mij liggen en aan DE LINKSE NPO, maar ik lees wel eens wat meer en zie ze niet.

Ja, dat was in mijn de oude bieb precies het geval. Het scheelde dat je niet hoefde te klooien met bonnetjes, maar verder bleef de werklast hetzelfde. In ieder geval toen ik er rondliep, ik weet natuurlijk niet hoe dat nu is